نویسنده: پایگاه فرهنگی شهرستان اندیکا

از هنگامي كه آدمي بر كره زمين پای گذاشت ، همواره براي رفع نيازهاي خود نيازمند كوشش و تلاش بود. و از آن زمانها تاکنون زندگي انسان همچنان بر محور كار مي‌ چرخد. كار  انسان جهت حصول به هدف معين است. به نظر می رسد تنها كليد گشايش هر استعدادي كار است. كار بزرگ‌ترين و شايد زيربنايي‌ترين بخش زندگي انساني است. چرا كه از كار مي‌توان به جوهره دروني افراد  پي برد و وقتي اين جوهره‌هاي  دروني‌ آشكار شوند  و استعدادهاي بالقوه به منصه ظهور  برسند مي‌توان به وجود جامعه‌اي پويا اميدوار بود.

ادامه را در ادامه مطلب بخوانید...

بسی رنج بـردم در این سال سـی
عجم زنده کـردم بدیــن پـارسی

فردوسی در سال 329 هجری قمری برابر با 940 میلادی در روستای باژ از توابع طوس در خانواده ای از طبقه دهقانان دیده به جهان گشود و در جوانی شروع به نظم برخی از داستانهای قهرمانی کرد. در سال 370 هجری برابر با 980 میلادی - زیر دیده تیز و مستقیم جاسوس های بغداد و غزنین ، تنظیم شاهنامه را آغاز می کند و به تجزیه و تحلیل نیروهای سیاسی بغداد و عناصر ترک داخلی آنها می پردازد. فردوسی ضمن بیان مفاسد آنها، نه تنها با بغداد و غزنین ، بلکه با عناصر داخلی آنها نیز می ستیزد و در واقع ، طرح تئوری نظام جانشین عرب و ترک را می ریزد حداقل آرزوی او این بود که ترکیبی از اقتدار ساسانیان و ویژگیهای مثبت سامانیان را در ایران ببیند. چهار عنصر اساسی برای فردوسی ارزشهای بنیادی و اصلی به شمار می آید و او شاهنامه خود را در مربعی قرار داده که هر ضلع آن بیانگر یکی از این چهار عنصر است آن عناصر عبارتند از: ملیت ایرانی ، خردمندی ، عدالت و دین ورزی او هر موضوع و هر حکایتی را برپایه این چهار عنصر تقسیم می کند. علاوه بر این ، شاهنامه ، شناسنامه فرهنگی ما ایرانیان است که می کوشد تا به تاخت و تاز ترک های متجاوز و امویان و عباسیان ستمگر پاسخ دهد او ایرانی را معادل آزاده می داند و از ایرانیان با تعبیر آزادگان یاد می کند؛ بدان سبب که پاسخی به ستمهای امویان و عباسیان نیز داده باشد؛ چرا که مدت زمان درازی ، ایرانیان ، موالی خوانده می شدند و با آنان همانند انسان های درجه دوم رفتار می شد بنابراین شاهنامه از این منظر، بیش از آن که بیان اندیشه ها و نیات یک فرد باشد، ارتقای نگرشی ملی و انسانی و یا تعالی بخشیدن نوعی جهانبینی است.

ادامه را در ادامه مطلب بخوانید

   هلوکاست لری یا نسل کشی ایرانیان

نویسنده: آزاد مردان بختیاری

پرينستون کانادا-  کتابي منتشر کرد با نام « قحطي بزرگ و نسل کشي در ايران در فاصله سالهای 1917 تا میلادی 1919» وی بر مبنای مدارک معتبر موجود در مرکز اسناد ملّی ایالات متحده آمریکا  ثابت می کند که قحطی بزرگ در ایران در سده بیستم میلادی، در زمان جنگ جهانی اول رخ داده است او در اين کتاب، پرده از رازي بزرگ برداشت و با تکيه بر مدارک به جامانده از سفر او،کارشناسان آمريکايي و اخبار روزنامه هاي وقت، نشان داد که جمعيت ايران در شروع جنگ جهاني  اول20 ميليون نفر بوده است. اين جمعيت طبق محاسبه روند افزايش طبيعي جمعيت در آن زمان، مي بايست ظرف 4 سال جنگ جهاني به 21 ميليون مي رسيده در حالي که طبق همه منابع، جمعيت ايران در پايان جنگ 11 ميليون نفر بوده. اين يعني که 10 ميليون ايراني در جنگ جهاني اول از بين رفته اند.کشور ما در جنگ جهانی اول بیطرف بود اما تلفات از همه کشورهای درگیر جنگ بیشتر بود. جنگ، تورم و گراني شدید قیمت اجناس و اقلام را در پی داشت.  ظرف 2 سال قيمت گندم 11 برابر شد.  قحطي و بيماري در سراسر کشور شایع گشت.

 در ژوئیه  1914 مقارن با مردادماه سال 1293شمسی، دولت اتریش و مجارستان به صربستان اعلان جنگ کرده که به دنبال آن جنگی عالمگیر- جنگ جهانی اول- به راه افتاد که تقریباً تمام کشورهای دنیا را تحت تاثیر قرار داد. این جنگ زمانی آغاز شد که احمد شاه قاجار پادشاه ایران بود. اوضاع آشفته ایران در کنار نابسامانی‌های مختلف و مداخلات مهار گسیخته قدرت های خارجی، دولت مشروطه ایران را به دولتی بسیار ضعیف و‌ ورشکسته  تبدیل کرده بود.

انقلاب مشروطه يك واقعه ي مهم ‏تاريخى است و مجلس را بايد ميراث ماندگار ونماد مشروطيت دانست. 14 مرداد سال 1285خورشیدی برابر با 14 جمادىالثانى 1324ه.ق سالى است كه مشروطه خواهان نتيجه ي اقدامات خودرا با صدورفرمان مشروطيت به دست مظفرالدين‏شاه ‏قاجار گرفتند.

احترام به مهمان و مهمان­نوازی از خصوصیات عشایر بوده و چه بسا گاهی در این زمینه افراط نیز می­کردند. عشایر بی­احترامی به مهمان را به هیچ وجه روی بر نمی­تابیدند و در اطعام به او سعی بلیغی از خود نشان می­دهند. در اینکه کدامیک از عشایر در این صفت بارزتر هستند اختلاف وجود دارد.

ادامه را در ادامه مطلب بخوانید...

سابقه دین اسلام در سرزمین ايران به عصر حیات «پیامبر اکرم(ص)» و نامه آن حضرت به «خسرو پرویز» شاه ایران برمی‏گردد؛ و ورود رسمی این دین به این سرزمین، به سال 16 هجري و در زمان حکومت «عمر بن خطاب» خليفه دوم.
اما سؤال اساسي اين است که به رغم ورود اسلام به ايران در دوره خلفا و همچنين به رغم آنکه ايرانيان قرون اوليه، اکثراً جزو اهل سنت بودند، چگونه شد که هم اينک شاهد اکثريت ايرانيان شيعي هستيم؟
در خصوص سؤال فوق دو دسته پاسخ ارائه شده است:
1. پاسخ هاي نادرست و افسانه ‏اي.
2. پاسخ صحيح و منطقي.

در اينجا ضمن طرح چند پاسخ افسانه ‏اي و نقد آنها، در انتها پاسخ صحيح را ارائه خواهيم کرد.

ادامه را در ادامه مطلب بخوانید...

خانم دکتر الیزابت مکبن روز پزشک انگلیسی در سال 1909 م/ 1327 ق همزمان با فتح اصفهان و تهران توسط بختیاری­ ها و به درخواست نجفقلی خان صمصام السلطنة در اصفهان جهت مداوای بیماران بختیاری به این سرزمین پا گذاشت. دوستی با زنان بختیاری موجب شد که نام «بی ­بی گل ­افروز» را برای او انتخاب نمایند! الیزابت ماجراهای خود را در بختیاری نوشته و در نهایت با عنوان «با من به سرزمین بختیاری» توسط مرحوم مهراب امیری در ایران ترجمه گردید. در این کتاب راجع به عدم نفوذ و تأثیرگذاری انگلیس و روس بر سردار اسعد چنین آمده است:

ادامه را در ادامه مطلب بخوانید...